Keşfetmeyi sever küçükken her çocuk. Gitmesi için izni olmayan yerlere gider izinsiz, sevinir. Hiç işine yaramayacağını sonradan öğreneceği saçma bir şey bulur çocuk, sevinir. Dostları vardır onunla her şeyi yapabilecek, sınırları birlikte aşabilecek, sevinir.
Daha sonraları unutur çocuk. Keşfetmeyi unutur, bulmayı unutur, dostlarını unutur ve sevinmeyi de. Çocuğun daha önemli işleri vardır artık, o saf ruhunu kirletmek gibi.
Keşfetmeye çalışmaz; gideceği yere en kısa nereden giderim diye düşünür, eskiden üstünde karınca yuvalarını bile incelediği yollarda.
Bulmaya uğraşmaz; yararı olmayacağını düşündüğü şeylerin gereksiz olduğunu bildiğinden.
Dostları yoktur artık onun; her şeyi tek başına halledebileceğine inandığından, yararı olmayan insanları hayatına katmamayı öğrendiğinden.
Benimle kal çocukluğum, benimle kal sevincim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder