Bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum. Keşke akşamdan kalmalığımdan olsa ama değil, son çektiğim dumandan olsa ama değil. Gözlerini yarım kapat, yarım açık kalsın. Güneşin batışını izle ama puslu olsun. İçten içe güzel uyan ama iç karartıcı olsun günün. İşte öyle kötü. Aslında harika hissediyorum ama bu kadar kötü hissettiğimi de hatırlamıyorum.
Ne var biliyor musun gülüşünde? Gülüşünde dalga geçiş var, gülüşünde asimetri var yandan yandan, gülüşünde karşındakini tanımayış var. Karşındaki de ben ha, diğer yenilerin değil ki... Hayatını çıkışı olmayan noktada kaydetmiştin en son benimle birlikte, o yüzden geri dönemeyişin var. Karşında ben varım. Son sevgilin değil de ondan daha çok sevdiğin şeyin. Aslında bizde biraz birbirimizi çekiş var. Özünde hem çekiş hem de itiş var ve bazen çekemeyiş bile var. Ama yeteri kadar harlarsan ateşi, mıknatıslar da erir.
Günahtayız biliyorsun değil mi? Karanlığın içinde ışığı ne kadar umursamasan da günahtayız. Mantığın kalbine yenik düşemiyor, yasakları çiğnediği gibi pembe pembe şişirip patlatamıyor. Kalbin de belirli bir mantığı var aslında, çarptığına yol gösteriyor ve farkında mısın bilmem; senin göğsünde ben her gün başka kaza yapıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder